Սակայն երկյուղըդ դեռ անց չի կենում,
Եվ ես քո վախը լավ եմ հասկանում:
Քո դե՜մքը...
Գիտե՛մ,
Նա գրավի՜չ չէ,
Գուցե վանի՜չ է,
Անախորժալի՛ -
Ծաղկատար է նա՝
Ձոր ու խորշերից:
Մինչդեռ Վեներա՜ն...
Նա չժանգոտող ազնիվ արծաթ է
Եվ կամ պարզապես խտացած կաթ է:
Իսկ հապա Մա՜րսը...
Նա վտանգավոր մի նորահարս է,
Դա պարզ է,
Թեպետ սուտլիկն այդ սիրուն
Տղամարդկային անուն է կըրում:
Մինչդեռ մի ոմն լպըստված Սատուրն՝
Գայթակըղելու ախտին անձնատուր
Մի անվանափոխ այլ խանում-խաթուն,
Հերիք չէ ունի ձիգ-ջահել հասակ,
Երկըրպագուներ հազար մի տեսակ,
Հերիք չէ -
Որ դեռ գլխին էլ ունի
Մի մեքսիկական շքեղ սոմբրերո՞,
Թե՞ մի երկնային վառ լուսապըսակ,
Ու ման է գալիս՝
Շուրջը սըփռելով
Դյութանք
Ու վտանգ...
